Eigentleg har eg ikkje stort andre planar enn min "A"-prioriterte IM i Frankfurt (akkurat nå så kjennest den så fjern og formen min såpass slapp, at eg ikkje ein gong tør å skrive ut det som IM står for... eg latar som ingenting).
Kanskje eit par-tre løp til våren, ein halvmaraton hadde vore artig, om den ikkje er så altfor sein.
Men så var det dette med å støtte under lokale arrangement da.
Det er noko som heitar
"Telemark vinterkarusell". Den står på kondis sin termliste.
Den består av tre løp:
1. 5km i Bø i Telemark i januar
2. 6km i Kviteseid 13.februar og
3. 8km i Lunde 6.mars
I fjor la eg merke til at det ikkje var ei einaste jente med på løpet i Bø. Inkludert meg, som den gongen var i ferd med å pakke og flytte og avslutte den behagelege studenttilværelsen og i alle fall ikkje hadde meir energi i beina enn det som var nødvendig for å bere tunge kassar gjennom metervis med snø.
I år hadde eg tenkt at eg skulle stille til start på det første løpet i Bø uansett formen.
Ja.
Og det var akkurat det eg gjorde.
Eg stilte til start. Eg kom i mål.
Det er vel ikkje stort meir å fortelle om den saka?
For det er vel det som er meininga med å vera med på ein konkurranse?
Eg vann (veteran-)dameklasse. Eg vann min aldersklasse. Eg vann samanlagt dameklassa!
--> Smart hovud som les dette her, kan tenke seg grunnen til dette:
Eg var einaste dame som deltok.
Meg og gutta på ein overskya, småkald laurdag, midt i lunsjtida, i isete vind, langs hovudvegen mellom Bø og Lunde, på ei blanding av is, snø og sand, kva av besttider kan ein vente seg da?
Men eg var glag som kom i mål. Dei som hadde deltatt i dette løpet tidlegare, meinte at det var DRØYE 5km. Både med tanke på distansen, og fordi det er litt kupert:
Høgdeprofilen frå start til vendepunkt på løpet i Bø. Det er uvisshet om den såkalla "drøye" 5km er unøyaktig målt i utgangspunktet, eller om kartfunksjonen i "MapMyTri" er unøyaktig. Ei anna måling utført på NGU sin kartapplikasjon viste 2,65 på den strekninga...Eg brukte utruleg lang tid distansen.
Det VAR hardt.
Eg brukte 26:40, noko som tilsvarar ein fart på 5:30.
--> i min alller første halvmaraton heldt eg ein fart på 5:15. Men eg har jo ikkje trent fart i det siste. Har ikkje trent intervall på eit halvt år. Så kor hen i alle verden skulle beina mine har fått fart ifrå?
Det var også kanskje ikkje så lurt å ta ei forholdsvis hard økt på 9,5km torsdagskveld, når det venter eit 5km-løp laurdag kl.13:00?
Min gjennomsnittlege puls, som eg ikkje pleier å måle under ein konkurranse sidan eg synst at beltet berre strammar unødvendig og fordi klokka mi tek i mot alle andre sine signalar også, var denne gongen altså målt og låg på heile 180 bpm.
Utruleg.
Eg anar ikkje kva makspulsen min er, den høgaste pulsen eg nokon gong har nådd på trening, var 184bpm, i eit forsøk på å "ta ut alt".
Med ein så høg gjennomsnittspuls kan eg uanett vera trygg på at alt er i orden med min "vilje til å presse meg". Eg sleit så undervegs, og hadde så forferdeleg lyst til å stoppe, men tenkte ved meg sjølv at då ville heile pininga ta endå lengre tid... så det var eigentleg berre å kome meg til vendepunktet og tilbake på kortast mogleg tid.
Og det gjorde eg.
Det som er bra med slike korte løp er, at restitusjonstida blir også kort. Sjølve løpet er unnagjort på under ein halv time, og då eg la meg den kvelden, så angra eg på at eg ikkje hadde sykla litt eller trent styrke etterpå, fordi det nesten kjendest som om eg "ikkje hadde trent".
Sjølv om eg søvnen kom likevel fort og plutseleg (og tidleg) den kvelden.
Nå sit eg her og tenker at eg allikevel ikkje skal la meg påvirke så veldig av den forholdsvise "dårlege" tida eg brukte på 5km.
Fokuset mitt for tida er jo tvert imot, å springe lenge og langt og sakte, med låg intensitet.
Og det skal vera vist,
eg gleder meg til å koma meg ut neste gong og springe saaaakte saaaaakte...
Så ja.
Saaakte.
Aaah.
Det blir bra, ja.
Langdistanse er tingen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar